Γιάννης Αιμιλίου Αραβανής - Φιάκας
Ο Καρσάνος Αγωνιστής
της Εθνικής Αντίστασης
Ο Γιάννης Αραβανής υιός του Αιμίλιου, γνωστός ως "Φιάκας", γεννήθηκε στην Καρυά Λευκάδας το 1924.
Το ανήσυχο και τολμηρό του πνεύμα τον οδήγησαν στο πλευρό του καπετάνιου του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ Πάνου Γιαννούλη, ο οποίος πρωτοστάτησε, ως διοικητής του λόχου, στη μάχη της Αμφιλοχίας εναντίον των Γερμανών.
Παρακάτω παραθέτουμε κείμενο του αδελφού του, Ηλία Αραβανή, όπως δημοσιεύθηκε στα Καρσάνικα Νέα το 2008.
" .... Θα μου μείνει αξέχαστο το τελευταίο τραπέζι στο σπίτι μας που ευρίσκετο ο Πάνος Γιαννούλης..... στο τραπέζι κάθισαν απέναντι ο Φιάκας και ο Γιαννούλης, όταν τελείωσε το φαγητό, απλώνει ο Φιάκας το χέρι του, πιάνει τον Γιαννούλη από το στήθος και τον σηκώνει πάνω από το τραπέζι και ξανά τον τοποθετεί στην καρέκλα του.
Ο Γιαννούλης σηκώνεται, τον πιάνει, τον φιλάει στο πρόσωπο, μια λέξη ακούγεται από τον Γιαννούλη: "Λεβέντη μου" .
Σε λίγες μέρες έρχεται τη νύχτα στο σπίτι μας ο Μηνάς Καρφάκης και ζητάει τα εσώρουχα από τον πατέρα μου του Φιάκα, λέγοντάς του ότι θα φύγει για έξω με καϊκι από τον Άγιο Νικήτα.
Η στεναχώρια μας εκείνο το βράδυ δεν περιγράφεται. Καθώς η βραδιά χαράζει Ο Φιάκας έρχεται στο σπίτι ξανά. Μας εξηγεί ότι ειδοποιήθηκε ότι θα ήτο πιο χρήσιμος να μείνει εδώ.
Μετά από αυτό ο πατέρας μου και η μάνα μου προσπάθησαν να τον πείσουν να μένει στο σπίτι μέχρι που τον παρότρυναν για παντρειά, πράμα που ο Φιάκας τους απαντά: " ο αγώνας συνεχίζεται".
Έτσι ο Φιάκας ένοπλος μας χαιρετά, μας φιλάει και φεύγει.
Είναι Σεπτέμβρης του 1945 και από ότι γνωρίζουμε ο Φιάκας πέρασε από τη θέση Βούβαινα και αντάμωσε έναν συγγενή μας που τρύγαγε το αμπέλι του. Το βράδυ της ίδιας μέρας ειδοποιήθηκε το απόσπασμα της Καρυάς καθώς και άλλα αποσπάσματα από όλη τη Λευκάδα και την ίδια νύχτα δύο δοσίλογοι γνωστοί φασίστες της Καρυάς, τώρα βρυκόλακες, συνόδεψαν όλα τα αποσπάσματα σε όλη την περιοχή της περιφέρειας και καθ΄ότι το πρωί παρατηρώντας ο Φιάκας με κυάλια δεν μπόρεσε να αντιληφθεί καμία κίνηση.
Μαζί του τον συνόδεψε ο Ζώης Κατωπόδης, κατευθυνόμενοι στη θέση Λαβράνου, προς αντάμωση του συμπέθερού του Σ. Μ. που τρύγαγε το αμπέλι του.
Εκεί πέφτουν οι πρώτες ριπές από αυτόματα όπλα και οπλοπολυβόλα.
Ο Φιάκας απαντά, κατάλαβε ότι ήτο κλεισμένος καθ' ότι δέχονταν βολές από παντού. Αμυνόμενος τραυματίζεται στο χέρι, δαγκώνοντας τις δεσμίδες για να οπλίσει το αυτόματό του, ο δε Ζώης Κατωπόδης απομακρύνθηκε, ο Φιάκας ήτο ο στόχος τους.
Τον χτύπησαν θανάσιμα. Τότε οι θρασύδειλοι, φοβούμενοι ακόμα το όνομά του, επιστράτευσαν άλλους όπου ευρίσκοντο στον τρύγο και μεταφέρθηκε ο Φιάκας στο Νοσοκομείο Λευκάδας.
Όπου στις 18 Σεπτέμβρη 1945 κατέληξε.
Στην εκκλησία της Παναγίας στην Καρυά γίνεται η κηδεία του.
Τον επικήδειο εκφώνησε ένας συναγωνιστής καθώς τιμητικές τουφεκιές έπεφταν από τους συντρόφους του.
Έτσι έφυγε ένα μεγάλο παλικάρι και πατριώτης που έπειτα από τρία χρόνια αντίσταση έπεσε από τα βόλια των δοσίλογων στα 21 του χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου